Jakie kwiaty na wiosnę?

Wiosna to pora roku, która kojarzy się przede wszystkim z zielenią i kwiatami. Świat przyrody budzi się do życia z długiego zimowego snu. Ponure szarości ustępują miejsca ferii wiosennych barw: żółciom, zieleniom, błękitom, czerwieniom, fioletom…

Jakie kwiaty kwitną wiosną?

Na wiosnę kwitną niezliczone odmiany kwiatów, zwłaszcza tych marcowych, kwietniowych i majowych, dlatego, poniżej wymienimy tylko o niektórych gatunkach charakterystycznych dla tej pory roku.

MARZEC

• KROKUSY

Krokusy zaczynają kwitnąć najwcześniej wiosną. Najczęściej kwitną już w marcu, często wyrastając jeszcze spod śniegowej pierzynki. Na przykład od kilku lat, bardzo popularne stały się wiosenne wycieczki w Tatry organizowane tylko po to by oglądać spektakularne kwitnienie drobnych, fioletowych kwiatuszków na Polanie Chochołowskiej. Na szczęście nie musimy wyjeżdżać w tatry aby cieszyć się ich widokiem. Krokusy równie pięknie mogą wyglądać w naszym ogrodzie. Są to wieloletnie rośliny bulwiaste, których kwiaty, w zależności od odmiany, mają barwę fioletową, niebieską, liliową, żółtą, białą, mogą być także dwubarwne. Najpopularniejsze w uprawie są krokusy wielkokwiatowe. Najefektowniej wyglądają sadzone w grupach po kilka, kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt. Rosnąc na tym samym miejscu kilka lat utworzą gęste kępy. Najlepiej sadzić je pod drzewami i krzewami, na brzegach rabat oraz na skalnikach. Aby cieszyć się kwitnieniem tych pięknych kwiatów wiosną musimy je zasadzić jesienią, najlepiej we wrześniu, jeżeli jednak pogoda jest sprzyjająca można je również sadzić w październiku.

• PIERWIOSNKI -PRYMULKI

Nazwa rodzajowa pierwiosnka – Primula pochodzi od łacińskiego słowa primus – który oznacza pierwszy, wczesny. Dlatego pierwiosnki nazywane są również prymulkami. Sama nazwa wskazuje na to, że pierwiosnki to jedne z pierwszych wiosennych kwiatów.
Pierwiosnki to gatunek kwiatów, który występuje w około pięciuset rodzajach. W środowisku naturalnym możemy je spotkać w górach Europy i Azji. Pamiętajmy że, dziko rosnące pierwiosnki  są pod ścisłą ochroną.
By cieszyć się pierwiosnkami w naszym ogrodzie i kwitły pięknie i obficie powinniśmy posadzić je w miejscach pół cienistych. Idealnie nadają się na to stanowiska, które są dość widne wiosną a latem zapewniają półcień. Jeśli posadzimy je w pełnym słońcu z roku na rok będą kwitły coraz słabiej, aż w końcu znikną całkowicie. W miejscach mocno nasłonecznionych nadają się tylko niektóre odmiany pierwiosnków, np.: gruziński, bezłodygowy, lekarski. Konieczne jest jednak zapewnienie im stale wilgotnego podłoża.
Pierwiosnki rozmnażamy przez podział kęp w maju i czerwcu. Większość gatunków możemy jednak po prostu wysiać. Do rozmnażania pierwiosnków przez podział kępy przystępujemy dopiero wtedy, kiedy już przekwitną. Rozmnażanie pierwiosnków przez podział kępy jest sposobem częściej stosowanym, jednak wysiew powoli zyskuje coraz większą popularność, ponieważ w tym przypadku uzyskamy o wiele więcej nowych roślin.

• PRZEBIŚNIEGI

Przebiśniegi zgodnie z nazwą, rzeczywiście są w stanie przebić się przez resztki zalegającego śniegu. Dziko żyjące przebiśniegi znajdziemy w Polsce i wielu regionach Europy. Niestety te piękne kwiaty długo były zagrożone całkowitym wyginięciem, dlatego też objęte są częściową ochroną gatunkową. Jednak aby cieszyć się widokiem tych pięknych, mlecznobiałych, pachnących kwiatów możemy bez obaw posadzić przebiśniegi ogrodowe. Przebiśniegi należą do kwiatów prostych w uprawie. Preferują miejsca cieniste lub półcieniste stanowiska. Można je sadzić pod drzewami i krzewami, na skalnikach. Ziemia powinna być żyzna i wilgotna, najlepiej wapienna. Jako kwiaty z rodziny cebulowych, przebiśniegi szybko rozrastają się przez cebulki potomne, bez problemu też rozsiewają się same.
Rozsadzanie przebiśniegów najlepiej przeprowadzać tuż po przekwitnięciu kwiatów. Kępę roślin należy podzielić na mniejsze, oddzielając cebulki potomne, które przechowujemy w torfie, w chłodnym pomieszczeniu aby nie wyschły. Do ziemi wysadzamy je we wrześniu. Przebiśniegi można również wysiać z nasion ale na ich wzejście trzeba czekać czasem nawet kilka lat.

• NARCYZY

Jedne z najpiękniejszych i bardzo łatwych w uprawie wiosennych roślin cebulowych. Najefektowniej narcyzy wyglądają sadzone w grupach. Pekinie wyglądają w kompozycjach jednobarwnych jak i mieszanych. Kwitną od kwietnia do maja. Narcyzy są kwiatami, które lubią stanowiska nasłonecznione ale można je sadzić także pod krzewami i drzewami. Kwiaty te przyjmą się na każdej dobrej, przepuszczalnej glebie. Osiągają wysokość 10-60 cm. Narcyzy rosnące przez wiele lat na jednym stanowisku po pewnym czasie mogą wytwarzać coraz mniejsze i rzadsze kwiaty – wtedy na koniec lipca dobrze jest wykopać cebule i osuszone przechować w suchym, zaciemnionym i chłodnym miejscu do września. Na tym etapie roślinę można rozmnożyć oddzielając od siebie cebulki przybyszowe. Cebule wysadzamy do gruntu na początku września. Niektóre gatunki narcyza należy przesadzać częściej inne rzadziej.

• ŻONKILE

Kolejnym kwitem cebulowym kwitnącym na wiosnę to żonkil. Żółty, głęboki kolor kojarzy się z wiosenną radością i słońcem. To jeden z najwcześniej kwitnących kwiatów, pierwsze kwiaty przy dobrych warunkach pogodowych pojawiają się na przełomie marca i kwietnia i kwitną aż do maja. Ciekawostką jest to, że żonkile to odmiana wyżej wspomnianych narcyzów, a ich łacińska nazwa to narcissus jonqauilla. Żonkile tak jak narcyzy są kwiatami bardzo łatwymi w uprawie. Nie mają specjalnych upodobań glebowych ale dobrze czują się na podłożu piaszczysto-gliniastym, żonkil nie będzie rósł na glebach ciężkich i jałowych. W okresie wiosennym, czyli w czasie swojego największego wzrostu żonkil potrzebuje dość dużo wilgoci. Preferują miejsca nasłonecznione ale dadzą sobie radę również w lekkim półcieniu. Żonkile najobficiej kwitną po dwóch, trzech latach od posadzenia i mogą pozostawać w jednym miejscu od pięciu do ośmiu lat – po tym czasie dobrze je wykopać, przesuszyć i przechować w suchym miejscu do końca lata. Żonkile sadzimy do gruntu na przełomie sierpnia i września, ponieważ w tym czasie cebulki się ukorzeniają – jeśli wsadzimy je później mogą nie zdążyć się rozwinąć.

• HIACYNTY

Różnokolorowe, pięknie pachnące hiacynty to prawdziwa ozdoba każdego wiosennego ogrodu. Ich drobne kwiaty zebrane są w grona tworzące kwiatostan. Występują w około 100 odmianach. Hiacynty mają bogatą kolorystykę, od czerwieni, różu, fioletu, pomarańcza aż po żółć, biel i błękit. Hiacynty wydzielają bardzo charakterystyczny, mocny, upajający zapach. W naszym klimacie hiacynty uprawiane w gruncie kwitną od kwietnia do maja. Są nieco bardziej wymagające w uprawie niż inne popularne, wiosenne rośliny cebulowate. Hiacynty najlepiej sadzić na stanowiskach ciepłych i nasłonecznionych, ewentualnie lekko ocienione ale koniecznie osłonięte od wiatrów. Trzeba jednak pamiętać, że w słońcu hiacynty będą obficiej kwitły, a ich kwiatostany będą gęste i zwarte – w lekkim zacienieniu mogą być powyciągane i przerzedzone. Gleba, na której będą sadzone hiacynty powinna być przepuszczalna i żyzna, najlepiej próchnicza
Przed sadzeniem hiacyntów ziemię należy spulchnić, użyźnić i odchwaścić. Aby uzyskać bardzo dobre efekty warto je nawozić w okresie wzrostu i kwitnienia. Należy także pamiętać o utrzymaniu odpowiedniej wilgotności gleby, szczególnie gdy wiosna jest sucha.
Hiacynty powinno się sadzić w okresie od września do października. Dobrze jest sadzić cebule hiacyntów w ażurowych koszyczkach, które chronią podziemną część rośliny przed szkodnikami i pozwalają łatwo odnaleźć cebulki po przekwitnięciu. Cebule hiacyntów należy przykryć żyzną, dobrze spulchnioną glebą.

MAJ

• KONWALIE

 

Konwalia jest byliną z rodziny liliowatych, dziko rośnie w Europie i Azji Środkowej. Konwalie są bezproblemowe w uprawie w ogrodzie, a jedynym problemem może być jedynie jej zbytnie rozrastanie. Konwalie kwitną w maju, mają drobne, dzwonkokształtne. białe kwiaty osadzone na pędzie kwiatostanowym. Oprócz pięknego wyglądu konwalie cechuje bardzo mocy aromatyczny zapach. Konwalie wymagają gleby próchniczej, przepuszczalnej i wilgotnej najlepiej rosną w miejscach półcienistych ale tak naprawdę mogą dobrze rosnąć niemal w każdym miejscu ogrodu. I bardziej osłonimy ją od słońca i zacienimy tym więcej będzie miała liści, udostępnimy więcej światła-obficiej zakwitnie. Na założenie uprawy konwalii doskonale nadają się miejsca w pobliżu płotów, parkanów, miejsca pod drzewami.
Konwalie najlepiej rozmnażać przez podział kłączy od połowy października do połowy listopada. Fragmenty kłączy długości 10–12 cm sadzi się płytko w rozstawie 20–25 x 10–12 cm.
Bardzo ważną informacją jest, że konwalie są trujące i jeśli w naszym ogrodzie przebywają dzieci musimy uważać by nie wzięły do buzi żadnej części tej rośliny- może to doprowadzić do zatrucia pokarmowego.

• TULIPANY

Tulipany to prawdziwy symbol wiosny, to jedna z najbardziej popularnych roślin cebulowych. Szczególnie pięknie wyglądają sadzone w większych grupach. Różnorodność form i kolorów tulipanów jest tak ogromna, że czasem trudno się zdecydować jaką odmianę posadzić w swoim ogrodzie. Wiosenną rabatę tulipanową możemy zaprojektować niemal w każdym kolorze. Tulipany równie dobrze wyglądają w jednobarwnych szpalerach jak i tęczowych, różnobarwnych mieszankach.
Tulipany nie są trudne w uprawie ale trzeba je odpowiednio pielęgnować. Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym jest tzw. ogłowienie – czyli usuwanie przekwitłych kwiatów. Dzięki temu zabiegowi roślina wytworzy więcej nowych cebul, które po obeschnięciu liści należy wykopać, przesuszyć i przechować w suchym, zacienionym miejscu aż do sadzenia. Cebule tulipanów wysadzamy jesienią. W zależności od odmiany będą kwitły w naszych ogrodach czy donicach na tarasie lub balkonie nawet od marca do czerwca.
Cebule najlepiej wykopywać co roku, w przeciwnym razie kwiaty będą coraz słabiej kwitły a cebule będą coraz bardziej zagłębiać się w podłoże aż w końcu zanikną.

• SZAFIRKI

To jedne z najpiękniejszych wiosennych kwiatów. Są to rośliny cebulowe zimujące w gruncie. Ich uprawa nie jest trudna a rozrastając się w gęste kępy są naprawdę efektowne. W ogrodzie najlepiej sadzić je w ogrodzie grupami – wtedy prezentują się najlepiej. Szafirki doskonale sprawdza się na obwódkach ścieżek, skalnikach, rabatach i trawnikach. Szafirki znakomicie nadają się także do uprawy w doniczkach i mogą stanowić prawdziwa ozdobę balkonów i tarasów. Cebulki szafirków sadzi się do gruntu jesienią: od połowy września do połowy października.